Należy także dążyć do wyjaśnienia-czy zaparcie, stolca nie jest sprawą wtórną, powstałą odruchowo w toku chorób innych narządów, a więc sprawą nie podstawową, lecz objawową. Gdy u chorego z zaparciem stolca wyczuwa się w brzuchu guz, powstaje konieczność różnicowania, czy wyczuwalny twór nie jest guzem kałowym. Za guzem kałowym przemawia następujący zespół: l) silne zatwardzenie stolca; . 2) zmiana siedziby guza po lewatywach lub po środkach rozwalniających, zwłaszcza zaś jego zniknięcie w tych warunkach; 3) mnogość guzów na przebiegu jelita grubego. Guzy kałowe usadowione w wypukleniach jelita grubego mogą jednak pozostawać bez zmiany siedziby, pomimo stosowania lewatyw i leków rozwalniających, i wskutek tego mogą być źródłem mylnego rozpoznania . Rokowanie w nawykowym zaparciu stolca quo ad vitam jest pomyślne, natomiast quo ad valetudinem – niepewne, choroba bowiem jest bardzo często uporczywa. Zwłaszcza mało widoków na zupełne ustąpienie zaparcia u osób neuropatycznych i psychopatycznych, których cała uwaga jest nieraz skierowana na sprawę codziennego oddawania stolca. O wiele pomyślniej rokują przypadki bez usposobienia rodzinnego do zaparcia i o budowie nieastenicznej, zwłaszcza jeżeli leczenie rozpoczyna się wcześnie. W rokowaniu zwraca się szczególną uwagę na to, jak chory oddziaływa na zabiegi lecznicze, które muszą uwzględniać przede wszystkim przyczyny choroby. Zapobieganie nawykowemu zaparciu stolca polega na żywieniu się pokarmami urozmaiconymi, wykonywaniu dostatecznych ruchów fizycznych i nietłumieniu uczucia parcia na stolec. [patrz też: udział w badaniach klinicznych, centrum szczepień warszawa, ropowica dna jamy ustnej ]
Powiązane tematy z artykułem: centrum szczepień warszawa ropowica dna jamy ustnej udział w badaniach klinicznych